Monday 4 November 2013

SPAIN GIRONA III

स्पेन जिरोना आणि पोर बाऊ

दुस-या दिवशी जरा लवकर बाहेर पडू या असं जेव्हा श्रीशैल म्हणाला तेव्हा आम्हाला काहीच उलगडा झाला नाही. सकाळी नऊच्या सुमाराची गाडी पकडून आम्ही पोर्ट बाऊ (Port Bau) पण उच्चार मात्र पोरबाऊला (यातला र पुनः सायलेंट!) निघालो

हॉलंडहून स्पेनला येताना आम्ही आलो विमानाने. शेवटच्या पाच सात मिनिटात दिसलेला निळाशार समुद्र आणि बर्फाच्छादित शिखरं वगळता पांढरे ढगच फक्त दिसले होते. त्यातच स्पेनमध्ये कुठले आले बर्फाच्छादित डोंगर ही आमची (=माझी, अडचणीच्या वेळी अशी समावेशक भूमिका घ्यावी असे व्यवहार ज्ञानाच्या पुस्तकात लिहिले आहे) भूगोलासंदर्भातली मुक्ताफळं सुरूच होती. प्रवास तसा तासाभराचा, पण एक्सप्रेस गाडीने (मिडिआ डिस्टन्शिया ). इथे तसा साध्या म्हणजे रेजिओनल (Regional) आणि मिडिआ डिस्टन्शिया मध्ये वेगाचा नसला तरी सीटसच्या क्वालिटीचा फरक आहे. बाकी सगळं तेच
आम्ही जसे पोर बाऊच्या जवळ येत होतो तसा समुद्र दिसू लागला. निळंशार पाणी, आत घुसलेला दंतुर किनारा, जागोजागी उभ्या असणा-या गाड्या आणि किना-यावरील पर्यटक. माहोल उत्साहाचा होता कारण सूर्यदर्शनाचा योग. तसा इथे सूर्य नवीन नाही. हा भाग सनबेदिंग करता प्रसिद्ध असावा. डोंगराआडून दिसणारा समुद्र त्याला लगटून त्याच्याशी लपंडाव खेळणारा आणि लडिवाळपणे वळणं घेत घेत डोंगराच्या अंगाखाद्यावरून सहजपणे सरसर वर जात पुनः खाली उतरुन पुनः पुढच्या डोंगरावर वर वर जाणारा रस्ता. प्रत्येक डोंगरावर जाणारे तीन चार तरी वेगवेगळ्या लेवलवरचे रस्ते आम्हाला दिसत होते. आम्ही तो माहोल खूप enjoy करत असताना  गाडी एका बोगद्यातून बाहेर पडली आणि थांबलीच.



हे पोर बाऊ स्टेशन! आम्ही तसेच, अचंबित. खाली उतरलो. बोगदा संपल्या संपल्या असलेलं ते स्टेशन छान वाटलं. म्हणून प्लॅट्फॉर्मच्या दुस-या टोकाकडे गेलो तर तिथे पुनः एक बोगदा. अगदी अल्याड डोंगर पल्याड डोंगर असं ते डोंगरातलं स्टेशन मग आम्हाला आवडून गेलं. प्लॅटफॉर्मवरच्या लिफ्टने खाली उतरलो तर पुनः दुसरा प्लॅटफॉर्म. तिथून पुनः उतरून आणखी दुस-या प्लॅटफॉर्मवरून मग बाहेर. बाहेर आल्यावर एक सुंदर दगडी पाय-यांचा जिना आणि त्याच्या सभोवताली वृक्षांची खडी ताजीम. असं शाही स्वागत झाल्यावर मग तुमचे पाय गावच्या जमिनीला टेकतात




तसेच थोडे पुढे निघालात की समुद्रावरतोचमघा गाडीतून दिसलेला निळाशार समुद्रबगळ्यांचा तो मानवी वाटावा असा कलकलाटपक्षांचे विविध आवाज आणि या सगळ्यावर ताण करणारा भणाणता वारासमुद्रात याटछोट्या मोठ्या बोटीशिडाच्या होड्या असे बरेच प्रकारकिनारा नाहीचम्हणजे वाळूची पुळण नाहीत्यामुळे उगीच कुठेतरी बांधून काढलेल्या ठिकाणी आणून टाकावी तशी वाळू दिसत होतीपाण्यात दगडी बांधकाम होतं तिथे उघडेटॅन होण्याकरता बसलेले काहीजणहे खरतर ब्लू लगून आहेसमुद्र तर पुढे दिसतो आहेमी माझं ज्ञान पाजळलंते नंतर खर निघालं तो भाग अलाहिदाशांत अशा त्या निळ्या पाण्यात तळाची दगडांची नक्षी दिसत होतीलहान मासे झुंडीने फिरत होतेशेवाळाचा इतका सुंदर हिरवा रंग मी प्रथमच बघत होतोसमुद्राच्या काठाने वळण घेत वर जाणारा रस्तातिथे पुढे बोटीं उभ्या करण्यासाठी जागाश्रीमंतांच्या स्वतःच्या बोटीधंदेवाल्यांच्या बोटी असा बराच पसारा तिथे होता.




समुद्राकडे पाठ करून उभे राहिल्यावर समोर उंचावर, जिथून आम्ही खाली उतरून आलो होतो त्याच्या बाजूलाच एक चर्च दिसत होते. अर्थातच प्राचीन!. कुठेतरी बघितल्यासारखे वाटले म्हणून श्रीशैलला विचारलं तर तो म्हणाला, घरातील (त्याच्या) डेस्कटॉपवरचा वॉलपेपर! अरे हो हा इथे येऊन गेला आहे हे आम्ही दोघं विसरूनच गेलो होतो एव्हाना.

मघा तुम्ही जे कौतुक करत होतात त्या सगळ्या रस्त्यांवरून मी सायकलने गेलो होतो गेल्या वर्षी सायकल ट्रीपच्या वेळी! आमची छातीच दडपली. अज्ञानात सुख असतं म्हणतात त्याप्रमाणे आम्ही या समजुतीत होतो की सायकलचे रस्ते वेगळे असतात त्यावरून याची ट्रीप असणार! इथे बघतो तो हा हाय वे होता. त्यावरून छोट्या गाडीतून जाताना शेजारून ट्रक गेला तरी गाडी हलते अशा रस्त्यांवरून हा माणूस सायकलवरून जातो! तेही एकटा? बर तो रस्ता तरी सरळ असावा तर तोही असा डोंगर द-यातून जाणारा! म्हणजे श्रम हा एक भाग आणि तसा रहदारीमुळे तणावपूर्णही!. अर्थात मिळणारं दृष्टीसुख या सगळ्याची सव्याज भरपाई करणारं होतं यात शंकाच नव्हती! तरीही हे सगळं आधी कळलं नाही हेच खूप बरं म्हणायची वेळ आली. तुम्हाला या भागाचा, जिथून मी सायकल घेऊन एकटाच फिरलो त्याचा अनुभव द्यायचा म्हणून मुद्दाम काल म्हटलं पोर बाऊला जाऊ या म्हणून! श्रीशैल सांगत होता.

हे स्टेशन म्हणजे स्पेनच्या सरहद्दीवरचं शेवटचं. पुढे ज्या बोगद्यात गाडी शिरते त्याच्या डोक्यावरून जाणा-या रस्त्याच्या दुस-या लेव्हलवर असलेली पाटी दाखवून त्याने सांगितलं त्या पलीकडे फ्रान्स! मी सुरवात फ्रान्समधून करून स्पेनमध्ये शेवट केला. सायकल टूरकरता रस्ता नुसता सरळ असेल तर मजा येत नाही. काहीतरी अ‍ॅडव्हेन्चरस असण्याची गरज असते. या वेड्या वाकड्या, वळणा वळणाच्या डोंगर रस्त्याने तशाच आतबाहेर करणा-या समुद्राच्या साथीने प्रवास करण्यात जी मजा आहे ती सरळ रस्त्यात नाही. कुठेही थांबावं वाळूत बसावं आणि पुढे जावं असा हा रस्ता! या छोट्या गावातून रहाण्याची मजाही र असते! कायला कितीही रम्य वगैरे वाटलं तरी त्या तशा वाकणा वळणाच्या रस्त्यांवरून शेजारून मोठमोठ्या गाड्या ट्रक्स वेगाने जात आहेत आणि त्यातच कडेने (म्हणजे कुठून?) सायकलवरून श्रीशैल जात आहे या कल्पनेनेही अंगावर काटा आला. परतीच्या प्रवासात त्या रस्त्यांकडे बघताना आता नवी दृष्टी मिळाली होती.

दुपारी, खरतर संध्याकाळीच म्हणायला हवं कारण इथे सूर्य उशीरापर्यंत असतो म्हणून दुपार वाटते एवढच, जिरोनाला परतलो तेव्हा ऊन्हाचं मान ढगाळ वातावरणाने कमी झालं होतं आणि वा-यामुळे तापमानही कमी झालं होतं. इथे येताना आम्ही घेत असलेले जॅकेटस श्रीशैलने घरीच ठेवायला लावले होते. उन्हाच्या देशात जात आहोत तर जॅकेटस कशाला म्हणून! उन्हाचा देश वगैरे ठीक आहे पण तापमान कमाल २३ आणि किमान १२ हे आपल्याला झेपणारं नाही हे आम्हाला ठाऊक होतच. सुदैवाने थोड्या वेळात सूर्यदर्शन आणि तापमान दोन्ही आम्हाला अनुकूल झालं.

जिरोनाच्या ओल्ड टाऊन मधील गल्ल्या बोळातून हिंडताना विवा बॉम्बे सारखी आपल्या वस्तूंची दुकानं होती. समरकंद नावा्चं एक दुकानही होतं. आपल्या वस्तू म्हणजे प्रामुख्याने पंजाबी ड्रेसवरच्या ओढण्या. स्कार्फसारख्या गळ्याला गुंडाळण्याची इथे फॅशन आहे. फक्त बायका नव्हेत तर पुरूषांच्या गळ्याभोवती या ओढण्या विळखा घालून असतात. बहुधा ते फॅशन स्टेटमेंट असावं! (हा माझा अस्सल भारतीय बाणा. कशावरही आपल्याला खात्रीपूर्वक विरोधी बोलता येतं) खरतर थंडी वा-यापासून संरक्षण म्हणून त्याचा वापर होतो. दुसरी प्रामुख्याने दिसणारी गोष्ट म्हणजे बुद्धाच्या मूर्ती. अर्थात त्याचा संबंध भारतापेक्षा पूर्वेकडील देशांशी आहे.बुद्ध भारतीय होता यावर ब-याच जणांचा विश्वासच नसतो कारण तसाही आपण कुठे त्याला आपला म्हणतो?

या फिरन्तीत महत्वाची गोष्ट अजून शिल्लक होती. गावाभोवतीची (ओल्ड टाउन) भिंतत्यावरून चालत जाता येतंखूप ठिकाणी असलेले कोनाडे आपल्या किल्ल्यांवरील टेहळणी बुरूजांची आठवण देणारे आहेतया भिंतीची राखण मात्र व्यवस्थित दिसतेत्याचं जुनेपण जपणारी दुरुस्ती ही खासच आहेधोकादायक असे मधले जिने बंद केलेले आहेतशहराचा एरिअल व्ह्यू या भिंतींवरून चांगला दिसतोइथले विद्यार्थी नशीबवान म्हणायला हवेत कारण इतक्या सुंदर वातावरणात त्यांची युनिव्हर्सिटी आहेअर्थात पर्यटकांना त्याचा किंवा त्यांना पर्यटकांचा त्रास होण्याचा प्रश्न येत नाही अशीच रचना आहे एकूण.

त्या भिंतीवरुन जाताना गाव नजरेत सामावत होतं. कौलारू उतरती छपरं पण सगळी स्वच्छ होती. हा अधून मधून पडणा-या पावसाचा परिणाम असेल का? तशी इथे धूळ उडताना दिसत नाही हे खरेच पण झाडांची पडणारी पानं नियमितपणे उचलली जातात. तसा कचराही. त्यामुळे कदाचित फरक असेल.  भिंत दमवणारी आहे. अर्थातच मधून उतरून जाण्यासाठी त्यांनी जिनेही ठेवले आहेत. भिंतीवरून चर्चपर्यंत आलो आणि उतरून चर्चकडे गेलो


चर्च बघून आम्ही पुनः फिरायला निघणार तर पावसाने गाठलं. जोरदार सर होती.आपल्याप्रमाणेच बिल्डिंगच्या आडोशाला सगळे उभे होते. थोडा भर ओसरल्यावर मग आम्ही घरी जाऊन छत्र्या घेतल्या, हो,  पावसाची शक्यता आधी बघितली असल्याने त्या आठवणीने बरोबर घेऊन ठेवल्या होत्या. छत्र्या घेतल्या आणि इथले प्रसिद्ध तापाज (Tapas) खायला बाहेर पडलो. दुस-या दिवशी श्रीशैल पहाटे पाचच्या सुमारास घराबाहेर पडणार होता. त्याची परतीची फ्लाइट सातची म्हणजे त्यामानाने बस गाठून विमानतळावार जाणे आवश्यक होते. सकाळी साडेचारच्या सुमारास उठून बघितले तर बाहेर पाऊस. त्याला म्हटले सोडायला येऊ का तर चेष्टा करताहात का म्हणाला. मग सोडून दिलं. मनात कुठेतरी काळजी होती. पण इतक्या सकाळीही तुरळक का होईना माणसं दिसत होती रस्त्यावर. आणि तसं इथे काही काळजी करायला लावेल असं आढळलं तरी नाही.

आम्ही नऊच्या सुमारास निघू त्या हिशोबाने  मालकीणबाईंना यायला सांगितले होते. त्यांची सासू पंधरा मिनिटे आधीच आली. आमचा चहा व्हायचा होता. तिला सा‍गायचा प्रयत्न केला तर भाषेची बोंब. शेवटी तिला म्हटल बाई १५ मिनिटं थांब. तर तेही कळेना. चहाचे कप दाखवून तिला खुणेने सांगितलं. तिने काहीतरी स्पॅनिशमध्ये सांगितलं. शेवटी कागदावर ९.१५ असे लिहून तिला घड्याळ दाखवले तर तिने खुणेनेच मी खाली जाऊन येते सांगितले. आम्ही चहा घेऊन तिची वाट बघत होतो. सहज बाल्कनीतून बघितलं तर बाई खाली उभ्या! वर बोलावलं आणि आभार मानून निघालो. मला गंमत वाटली आपण इतके गोडवे गातो आपल्या कुटुंबपद्धतीचे. स्पेनमधली ही सासू किंवा झरफीलग्रॅटनमधले एलिजाबेथचे आई वडील हे वेगळं काय करत होते? त्यांच्या मुलीला किंवा सुनेच्या मदतीला जाण्याची त्यांची रीत ही कोणत्या  वेगळ्या  कुटुंबसंस्थेची  निदर्शक  होती?  आपण   जरा  आपल्या  गोष्टी  फारच  वाढवून  किंवा
दुस-यांना कमी लेखून सांगतो का याचा विचार करायला हवा असं मनात आलं आणि बार्सिलोनाला जायला निघालो.

मागे वळून बघताना विचार मनात आला या ओल्ड टाऊनमधल्या प्रत्येक गल्लीचं काहीतरी वैशिष्ट्य आहे. त्यांची वळणं सुंदर दिसतात. वळणा वळणाने जाणारे हे रस्ते नितांत सुंदर असेच आहेत. या सगळ्याच्या सुरवातीला असणारे चर्च ही भव्य परंतु साधेसे असे, दगडी बांधकाम असणारे आहे. पायाला भरपूर व्यायाम मिळेल असे हे जिरोना स्पेनमधले एक लोकप्रिय पर्यटनस्थळ आहे. फक्त ते बघण्यापेक्षा म्हणजे सकाळी इथे येऊन संध्याकाळी परतण्यापेक्षा इथे राहून ते अनुभवण्यात अधिक मजा आहे.

यावेळी फोटो जरा जास्त दिले आहेत तरीही खूप काही राहून गेलं असं वाटत रहिलं आहे म्हणून ही फोटो लिंक देत आहे.. दिवाळीचा तुमचा आनंद नक्की द्विगुणित होइल.  


2) https://picasaweb.google.com/114797344660776295543/SPAINPORTBAU?authkey=Gv1sRgCLyCgb7Sj67VrgE#5940457122608543042


                                                          पुढील भागात बार्सिलोना

1 comment:

  1. दिवाळीच्या फराळाचे ताट फारच रुचकर आहे! वाचून व फोटो बघून मनाचे व डोळ्यांचे पारणे फिटले!श्रीशैलचा हेवा व कौतुकही वाटले. किती मजा आली असेल त्याला! पण तुमची दोघांची मन:स्थिति दृष्टी आड सृष्टी अशी झाली असेल! समुद्राचे पाणी बघून उडी मारावीशी वाटते!
    असेच फिरत राहा व आम्हाला बसल्या जागी फिरवत राहा!

    ReplyDelete